Kontynuacja i podsumowanie realizowanego w trakcie roku 2021 cyklu „Zupełnie Nowa Mitologia”, opowiadającego o naszych wyspach i ich historii. W grudniowej odsłonie sześć artystek i troje fotografików, analizuje mity, opowiadania, wpływającyce na formowanie się lokalności i lokalnej opowieści, używając języka artystycznego który bądź jest głęboko osadzony w kulturze klasycznej, jak obiekt "Penelopa", Beaty Ewy Białeckiej. Jak mówi o nim sama sama artystka: „Idea jest prosta, mit wyspy jako miejsca odwiecznych powrotów, oczekiwania na kogoś, Penelopa tka w dzień, w nocy pruje. Czeka.„Po abstrakcyjne przedstawienia wyspy na obrazach Katarzyny Szeszyckiej, i metaforyczne obiekty Julii Curyło. Oraz wiele innych plastycznych wyobrażeń naszego archipelagu. Pojawi się również tekst nowego mitu autorstwa Piotra Oleksego, jednak na zimowej wystawie wierność treści uwspółcześnionych podań ludowych z okresu Księstwa Pomorskiego, których dokonała Ilsa Insulare, ustępuje pola swobodnej artystycznej narracji. To po prostu piekna wystawa na która Państwa serdecznie zapraszamy w sobotę 4 grudnia o godzinie 18.00 do Miejskiej Galerii Sztuki Współczesnej ms44, wstęp wolny.
„Osiedlanie się w jakiejś krainie, jest równoznaczne ze stworzeniem nowego świata”Mircea Eliade (1)Realizowany projekt jest analizą lokalnej historii, odkrywania codzienności i ich możliwym interpretacjom poprzez pryzmat mitu, wyrażoną w języku sztuk wizualnych. Dążąc w końcowym efekcie do stworzenia ikonograficznego zbioru nowych mitów tworzących współczesną mitologię codzienności. Karen Armstrong pisała: „mity zarysowały wyraziście rzeczywistość intuicyjnie wyczuwaną przez ludzi i nadały jej formę...” Zadaniem artystek biorących udział w projekcie będzie prześledzenie tego procesu w czasie rzeczywistym i znalezienie dla niego nowej współczesnej formy. Poprzez analizę symboli, znaków, motywów parareligijnych i obyczajowych. Ta artystyczna próba stworzenia nowego, społecznego imaginarium będzie nie tylko próbą analizy, masowej, płaskiej sfery sacrum zawłaszczanej w coraz większym zakresie przez agresywne profanum ale także nieszczerości kulturowej. To również zamiar zwrócenie uwagi na wymuszanie pożądanej tożsamości, poprzez gwałt na zastanej, rodzimej i wyobrażonej kulturze. W projekcie spróbujemy opisać ten dylemat w kontekście tożsamości lokalnej, jedynego polskiego archipelagu, Rzeczpospolitej. Mitologia przywołana i unaoczniona, odkrywa iluzoryczność tkwiąca w jednowymiarowej płaszczyźnie dnia codziennego. Cioran, w swoich esejach twierdził, że współcześnie staliśmy się umysłami religijnymi, wyzutymi z wszelkiej religii. Rozumiemy potrzebę wiary, która rozpaczliwie przebija przez pseudo-sakralne opowieści naszej kultury masowej, ale nie umiemy jej doświadczyć. Poszukiwanie, a w konsekwencji konstruowanie nowego mitu, może być dowodem na to, że triumfujące profanum, kształtujące jednowymiarowego człowieka nie musi być całym doświadczeniem współczesności. Nie jesteśmy figurami zamkniętymi, ale ciałem otwartym na ontologię przez swoją cielesność. Ta świadomość czyni nas jednostkowymi. Im bardziej przemijamy, tym ważniejsza staje się wielowymiarowość tego procesu w którym bezwolnie uczestniczymy. A którego nie sposób zrozumieć lub zaakceptować, bez przyjęcia eschatologicznej złożoności metafizycznego świata, wypartej przez dominującą współczesność. Naturalnym jest więc szukać mądrości w opowieściach mistycznych. Mit obdarza człowieka wiedzą o sobie samym, a poprzez to, umożliwia wyobrażenie i zbudowanie harmonijnej kosmogonii codzienności, porządkującej świat wokół nas. Zwłaszcza ten najbliższy, lokalny, zdejmując z niego odium prowincjonalności, poprzez uniwersalność cechującą mitologiczne imaginarium. Tak więc osnowa mitu, zapewnia wątkowi dnia codziennego nie tylko trwałość i regularność, ale również intrygującą wielobarwność. (1) M. Eliade, Sacrum i profanum. O istocie religijności, tłumaczył R.Reszke, Warszawa 1999Przypominamy jednocześnie o konieczności używania maseczek i zachowania dystansu. Liczba miejsc w galerii jest ograniczania zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Dbajmy o siebie i innych.
„Ziemi praojców młodości śpiew”w cyklu Zupełnie Nowa MitologiaBeata Ewa Białecka | obiekt, video-artJulia Curyło | malarstwo, kolaż, druk cyfrowyMarta Jamróg | muralAgnieszka Jankiewicz | linoryt, instalacja graficznaMaja Kozłowska | malarstwo, kolaż, druk cyfrowyKatarzyna Szeszycka | malarstwo, kolaż, druk cyfrowyWystawa realizowana jest w szerokiej, wielowątkowej formule sztuk wizualnych, ekspozycja składa się zarówno z tradycyjnego malarstwa olejnego i akrylowego, murali, grafik tradycyjnych, kolaży jak i video-artu. Towarzyszą jej wielkoformatowe wydruki kolaży cyfrowych i tekst krytyczny ( w ramach finisażu ) krytyczki Barbary Haręży.Ekspozycji towarzyszą analogowe fotografie wyspiarskich fotografików:Eweliny BrygułyAndrzeja JackowskiegoKonrada SzablewskiegoA także archiwalne odbitki drzeworytu sztorcowego, autorstwa Stanisław Kuglina, nestora środowiska artystycznego wyspiarskich pionierów.Galeria Sztuki Współczesnej ms44 Świnoujście ul. A. Krajowej 13Wystawa potrwa od 4 grudnia 2021 do 25 lutego 2022r.KuratorAndrzej PawełczykArtystki i artyści:Beata Ewa BiałeckaUrodzona w 1966 roku w Mikołowie, woj. śląskie. Absolwentka Wydziału Malarstwa Sztalugowego Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego (1992). Nagrodzona złotą odznaką Primus Inter Pares ASP w Krakowie (1992).Nominowana do Paszportu „Polityki” w kategorii Sztuki wizualne (2007) oraz do Sovereign European Art Prize (2008). Stypendystka krakowskiej ASP (półroczna rezydencja, Syke, Niemcy, 1991), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1999), Prezydenta Miasta Gdańska (2005, 2018), Marszałka Województwa Pomorskiego (2006, 2008, 2011, 2018). Laureatka Nowych Tendencji w Malarstwie Polskim 2, BWA Bydgoszcz (2011). Laureatka Grand Prix Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 6. Triennale Sacrum „Sztuka wobec zła” w Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie (2006) oraz 21. Festiwalu Współczesnego Malarstwa Polskiego na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie (2006). Wyróżniona przez jury w 36. Ogólnopolskim Konkursie Malarstwa Współczesnego Bielska Jesień w Galerii Bielskiej BWA (2003) oraz przez redakcję kwartalnika „Artluk” Sztuka na spad (2010). Nominowana do Pomorskiej Nagrody Artystycznej za rok 2016 (Gdańsk, 2017) oraz do Pomorskich Sztormów, plebiscytu „Gazety Wyborczej” Trójmiasta oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego (w kategorii Człowiek Roku w Kulturze, Gdańsk, 2019). Laureatka Pomorskiej Nagrody Artystycznej za rok 2018 (Gdańsk, 2019).Prace artystki znajdują się w wielu kolekcjach sztuki współczesnej, m.in.: Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu, Muzeum Narodowym w Gdańsku, Nowym Muzeum Sztuki Nomus w Gdańsku, Kolekcji Sztuki Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej, Kolekcji Sceny Plastycznej KUL w Lublinie, Kolekcji Pakoskiej w Pakości, w Museo Coleccion Roberto Polo w Toledo i Cuenca (Hiszpania), Anya Tish Gallery Collection w Houston (USA) oraz w wielu kolekcjach prywatnych.Autorka kilkudziesięciu wystaw indywidualnych, w ostatnich latach m.in.: Muzeum Narodowe, Oddział Sztuki Współczesnej, Pałac Opatów, Gdańsk; Centrum Sztuki Galeria EL, Elbląg; Galeria Sceny Plastycznej KUL, Lublin; Galeria Ars Nova, Łódź; Centrum Sztuki Fabryka Trzciny, Warszawa; Anya Tish Gallery, Houston, USA; Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin; Galeria , Poznań; Galeria Sztuki Wozownia, Toruń; Galeria Arttrakt, Wrocław; Galeria Opus Film, Łódź; Galeria Sztuki Farbiarnia na Pięknej, Warszawa; Galeria Sztuki im. Jana Tarasina, Kalisz; Muzeum Regionalne, Szczecinek; Galeria Wspólna, Bydgoszcz; CKiS Wieża Ciśnień, Konin; BWA Olsztyn; BWA Kielce; BWA Gorzów Wlk; BWA Bielsko-Biała, Muzeum Narodowe, Oddział Zielona Brama, Gdańsk.Zaproszona do udziału w obradach jury:Jurorka 8. Triennale Małych Form Malarskich Galeria Wozownia,Toruń (2010) Jurorka 2. Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego im. Leona Wyczółkowskiego BWA Bydgoszcz (2016) Jurorka 3. Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego im. Leona Wyczółkowskiego, BWA Bydgoszcz (2018) Jurorka 44. Biennale Malarstwa Bielska Jesień, BWA Bielsko-Biała (2019) Jurorka 29. Ogólnopolskiego Przeglądu Malarstwa Młodych Promocje, BWA Legnica (2019)Julia CuryłoUrodziła się w 1986 roku Warszawie. Studiowała w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie obroniła dyplom w pracowni malarstwa prof. Leona Tarasewicza i pracowni sztuki w przestrzeni publicznej prof. Mirosława Duchowskiego w 2009 roku. Jest autorką obrazów oraz instalacji prezentowanych w przestrzeni publicznej miasta. W styczniu 2010 roku wygrała konkurs zorganizowany przez Galerię A19 działającą na stacji metra Marymont w Warszawie. Pokazany tam wielkoformatowy mural „Baranki Boże” przyniósł rozgłos artystce.W listopadzie tego samego roku Curyło otrzymała Grand Prix Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz nagrodę Galerii Miejskiej BWA w Bydgoszczy podczas PROMOCJI 2010 w Galerii Sztuki w Legnicy. W maju 2011 roku została nominowana do prestiżowej nagrody 10. Konkursu im. Gepperta. W 2012 i 2016 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. produkcję pneumatycznych rzęźb – kur Malarstwo Julii Curyło przepełnione symboliką, hiperrealistyczne i surrealistyczne zarazem, porusza zagadnienia szeroko rozumianej współczesności i nowoczesności. Curyło interesuje dwuznaczność świata - dziecinność zestawiona z dojrzałością, moralność z rozwiązłością, prawda z fałszem czy piękno z kiczem. Korzenie jej twórczości odnajdziemy głównie w surrealizmie i neo-pop. Sztuka Julii Curyło nastawiona jest na odbiór intelektualny - wykorzystywana przez artystkę symbolika nie daje się rozszyfrować przy pierwszym zetknięciu z dziełem, zachęca do rozmyślań i odszyfrowania zagadek i ukrytych znaczeń, często pełnych ironii i w ostateczności zachęcających do uśmiechu. Marta Jamróg (O.R.B.)Urodzona w 1983 w Jaśle. Mieszka i tworzy w rodzinnym mieście na PodkarpaciuUkończyła: Małopolski Uniwersytet Ludowy we Wzdowie– szkoła rękodzieła artystycznego. Dyplom z haftu, 2002-2004 r. Uniwersytet Wrocławski Etnologia dyplom magisterski z wyróżnieniem, 2008 r. Uniwersytet Wrocławski Filologia Ukraińska licencjat, 2009 r. Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, studia podyplomowe, pracownia Andrzeja Bednarczyka, dyplom z wyróżnieniem 2019 r.Agnieszka JankiewiczGraficzka, artystka sztuk wizualnych. Od 2010 roku pracuje w pracowni druku wypukłego Katedry Grafiki Artystycznej Akademii Sztuki w Szczecinie. W 2018 obroniła pracę doktorancką na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, na Wydziale Grafiki i Komunikacji Wizualnej. Obecnie prowadzi pracownię "Form płaskich i przestrzennych druku wypukłego" na Akademii Sztuki w Szczecinie. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych oraz konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych.
Najważniejsze nagrody: Grand Prix Quadriennale Drzeworytu i Linorytu Polskiego w Olsztynie w roku 2015 za prace z cyklu „Powracalność formy”, nagroda specjalna Dziekana wydziału sztuk pięknych UMK W Toruniu w "Pomorska Grafika Roku 2017" oraz FIRST AWARD For YOUNG ARTIST w ramach OSTEN BIENNIAL Of DRAWING Skopje 2018 | AWARDS.
W swoich pracach najczęściej wykorzystuje technikę linorytu. Inspiracje czerpie ze wszystkiego co ją otacza. Zajmuje się przede wszystkim kondycją człowieka w XXI wieku oraz wpływem na świat wybranych zjawisk, procesów i zdarzeń charakterystycznych dla czasów współczesnych. Maja Kozłowska Artystka sztuk wizualnych, singer- songwriter, kompozytorka, studentka III roku malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Poza działaniami kierunkowymi zajmuje się również rzeźbą i formami przestrzennymi, odlewanymi w metalu. Solowo tworzy projekt muzyczny Mahjong będący synergią indie-folku, popu i jazzu. Jest także członkiem duetu muzycznego Wicker Duck w którym eksploruje przestrzeń dźwięku elektronicznego.Stanisław Kuglin Urodził się w 1907r. w Boguminie, zmarł w 1983r. w Świnoujściu. W roku 1925 podjął studia w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego (PSSZiPA) w Poznaniu. Edukację artystyczną pogłębiał także w krakowskiej PSSZiPA, w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w Zakładach Graficznych Büchenstein w Berlinie. Przed wybuchem wojny prowadził pracownię technik na Wydziale Grafiki w Instytucie Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Był także pracownikiem poznańskiej i krakowskiej PSSZiAP. W kwietniu 1945 r. przeniósł się na Pomorze Zachodnie, gdzie prowadził działalność pionierską. W latach 1964-1969 wraz z żoną prowadził w tym mieście Szkołę Rzemiosł Artystycznych. W dziedzinie grafiki artystycznej uprawiał różnorakie techniki: drzeworyt, akwafortę, akwatintę, litografię, suchoryt. Katarzyna SzeszyckaMalarka, artystka interdyscyplinarna. Zrealizowała cykle malarskie: Adolescent (2018), Devoid (2017), Volcano area (2015/16), Empty Landscape (2015/16), The Dim Light (2014/15), Pełnia - suplement (2013), Pełnia- realizacja (2012), za którego fragment otrzymała Grand Prix 24. Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego - Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012). Tworzy przestrzenne realizacje odnoszące się do granicy percepcji. Równolegle działa w przestrzeni miejskiej.Rezydentka: International Artists-in-residence Program in Aso (Kumamoto, Japonia, 2014), Focus+Indonesia - mobilna rezydencja (Jawa/Bali, Indonezja, 2014); New Dictionary of Old Ideas Artists-In-Residence Program FKSE / TRAFO / MeetFactory (Budapeszt, Węgry, 2018)[2]. Koordynatorka projektów artystycznych.Andrzej Pawełczyk
